همیشه شنیده اید که قبل از ازدواج کردن و بله گفتن، نزد مشاور بروید، تست بدهید و زیر و بم شخصیت همدیگر را از نگاه یک مشاور امین بررسی کنید. اما در مشاوره چه اتفاقاتی قرار است بیفتد؟ تست های ازدواج چه چیزی را به شما می گویند؟

چرا باید مشاوره بگیریم؟
می گویند ازدواج، یک تولد اختیاری است و فرد به اختیار خود تصمیم به تشکیل زندگی مشترک می گیرد. بنابراین یک مشاور حاذق می تواند به فرد در انتخاب چگونگی این تولد کمک کند. مشاوره یک فرایند کمک کننده است که در آن مشاور نهایت سعی خود را خواهد کرد تا با ایجاد توانایی در فرد متقاضی او را در گرفتن بهترین تصمیم کمک کند. اما این فقط کمک است و تصمیم گیرنده نهایی شما هستید. مشاور سعی می کند هر دو شما را بشناسد، و بعد با تجربه و دانشی که دارد بگوید چه قدر شانس موفقیت دارید و چقدر می توانید خوشبخت شوید. چه مشکلاتی در انتظار شماست و... اما هرگز به شما نخواهد گفت باید با هم ازدواج کنید یا نباید.

در جلسات مشاوره ، ابتدا شما در مرحله اول به سوال های تستی پاسخ می دهید. بعد نتیجه تست توسط نرم افزار مشخص می شود. در گام بعدی ارزیابی و تشخیص روانشناختی صورت می گیرد. تقریبا یک هفته بعد روان سنج تفسیر خودش را از تست ها به مشاور می دهد و مشاور هم در حضور هر دو نفر آنها را راهنمایی و نتیجه تست را تشریح می کند. مهم ترین قضیه در انجام تست، پیگیری و انجام مشاوره بعد از آن است. 3-2 جلسه برای راهگشایی مسائلی که در تست مشخص شده، مناسب است. البته باز هم تعداد جلسات بستگی به طرفین دارد.

تست ها چه می گویند؟
تست های ازدواج در مراکز معتبر شامل 5تست است که سه تای اول جنبه شخصیت شناسی دارند. فارغ از اینکه فرد در پروسه ازدواج و انتخاب همسر هست یا نه، می تواند با همان سه مرحله اول تست، خودش را بسنجد و به خودشناسی برسد.

این تست و مشاوره بعد از آن برای آگاهی و بهبود ارتباط های خانوادگی، شغل و... مناسب است. به اینها تست های شخصیتی می گوییم.

دو دسته تست بعدی این بسته بیشتر به ابعاد زندگی می پردازد. اما انجام تست های شخصیت شناسی برای هر فردی که قصد ازدواج دارد و برای انجام تست به مشاور مراجعه می کند ضروری است. اینکه یک خانم یا آقا چقدر در آستانه امراض روانی است در همین تست ها مشخص می شود. مثلا اگر فردی نزدیک به شخصیت های دو قطبی باشد، افکار وسواسی داشته باشد و... مشاور به شما می گوید تا زمانی که فرد درمان نشده برای ازدواج مناسب نیست و در صورتی که ازدواج صورت گیرد دچار تنش های زیادی می شوید.

تست ها بیشتر پایه روانشناختی دارند. اینکه تفاوت های روانی بین دو فرد تا چه اندازه در زندگی تاثیرگذر است. مشاور اتمام حجت هایی را با طرفین مطرح می کند که در حالت عادی و بین خودشان امکان پذیر نیست؛ تردیدهایی که ته دل آدم هاست و نسبت به آن ناهوشیار هستند یا آن را عیان نمی کنند. در جلسات و باتوجه به تبحر مشاور این موارد مشخص و واضح بیان شده و به همه تردید ها پرداخته می شود تا افراد با ذهن باز تری به شرایط زندگی شان فکر کنند.

من کی ام؟ تو کی هستی؟
در تست ها ، اولویت بندی نیازهای دو طرف مشخص می شود. برای کسانی که قصد ازدواج دارند تفاوت این اولویت بندی ها نباید خیلی زیاد باشد. نتیجه تست ها گاهی به ما می گوید که بین دختر و پسر تفاوت های معناداری وجود دارد. مسلما در این شرایط و با این حجم تفاوت، دو طرف اگر قطعا قصد ازدواج دارند، باید مهارت حل مساله را بلد باشند تا با وجود این تفاوت ها بتوانند با هم ازدواج کنند. درواقع باید یاد بگیرند در چنین شرایطی چطور از ایجاد تنش پیشگیری کنند و در صورت بروز هر مساله ای چه رفتاری داشته باشند. درواقع به دو طرف گفته می شود به چند جلسه مشاوره احتیاج دارند.

دو طرف یک رابطه از زمانی که نیت ازدواج دارند، باید تست بدهند تا متوجه تفاوت ها و شباهت های بین خود بشوند. به همه پیشنهاد می شود این تست را پیش از ازدواج و حتما پیش از دوران نامزدی انجام دهند. تست بیشتر به منظور ایجاد آگاهی مناسب است، وگرنه همه یک شناخت اولیه مناسب یا نسبی به یکدیگر دارند و بعد برای انجام تست مراجعه می کنند. تست زمانی ارزش بیشتری پیدا می کند که اقدام اساسی برای ازدواج صورت نگرفته باشد؛ مثلا زمانی که خواستگاری انجام شده، دختر و پسر یک مدتی نسبت به هم آشنایی پیدا کرده اند و خانواده ها در جریان هستند و قبل از رسمی شدن برای انجام تست مراجعه می کنند.

وقت ازدواجت نرسیده
اگر دختر و پسر تفاوت معناداری در چند آیتم تست داشته باشند به آنها گفته می شود. خیلی موقع ها در همان سه مرحله تست اول مشخص می شود که خانم یا آقا اصلا به بلوغ ازدواج نرسیده اند و آمادگی برای تشکیل زندگی ندارند. مثلا تنش های عصبی دارند که مسلما در طول رابطه اینرسی به وجود می آورد. این رابطه ناامن است و دلبستگی ناایمن به همراه دارد. گاهی از طریق همین تست ها به یک سری خط قرمزهایی مشخص می شود که باید  به طرفین گفته شود : عزیز من شما فعلا اصلا به ازدواج فکر نکنید! بعضی ها اول باید مسائل شان را با کمک یک مشاور حل کنند. وقتی حل شد، می توانند به ازدواج فکر کنند.

بسیاری از زن و شوهرها زندگی خود را با عشق شروع می کنند اما بدلیل ناآگاهی و بی تدبیری بر مشکلاتشان افزوده می شود. برای خوشبخت شدن روابط خود را دوباره ارزیابی کنید و به فکر درمان باشید

زندگی زناشویی همیشه به سادگی بازی‌های کودکانه نیست اما همیشه یکسری نکات کلی و البته ساده برای مقابله با مشکلات زندگی وجود دارد، با رعایت این نکات با تنش‌های زندگی‌تان خداحافظی کنید. 

- هدف تان را از برقراری ارتباط صمیمانه مشخص کنید
 این مسئله به شما کمک می کند تا بدانید چقدر می خواهید به همسرتان نزدیک شوید و برای داشتن یک رابطه دوستانه و صمیمانه به دنبال راه حل مختلف بروید و انتظارات و خواسته های خود را با کمال احترام با همسرتان در میان بگذارید. مشخص کردن هدف و انتظار از ارتباط صمیمانه، شما  را در جهت دستیابی به آن هدایت می کند.

- انتظارات خود را مورد ارزیابی قرار دهید
گاهی انتظارات غیر منطقی، رفتارها و واکنش های نادرستی را ایجاد می کند. انتظارات غیر منطقی مثل اینکه " او باید از نیاز من آگاهی داشته باشد". " او هیچ گاه تغییر نمی کند " را تغییر دهید و جملات و انتظارات منطقی را جایگزین آن کنید:  مثلا " من با بیان درست خواسته های خود، او را از نیازهایم آگاه می سازم."  یا " تغییر به تدریج اتفاق می افتد" یا " تغییر دو طرفه است" انتظارات منطقی، شادی را به همراه دارد.

- به طور فعالانه مسئولیت حل تعارض و مشکلات را در روابط نزدیک خود بپذیرید
بسیاری از زن و شوهرهای ناسازگار سعی می کنند، مشکلات را به گردن دیگری بیاندازند. این می تواند به رابطه شما صدمه جدی بزند برای اینکه رابطه سازنده داشته باشید، هرکدام باید بدانید چه کاستی هایی داشته اید و دارید و چه مشکلاتی را بوجود آورده و در جهت رفع آن تلاش کنید.

- انتقاد و قضاوت را بس کنید

بیشتر مردم از همان اول رابطه که مرحله عشق ورزیدن است شروع به انتقاد می‌کنند. به یاد داشته باشید که هیچ‌کس نمی‌تواند ازدواجی را نجات بدهد اگر طرفین بیشتر از تحسین‌شدن مورد انتقاد قرار بگیرند.

انتقادهای مدام و پی در پی به همسرتان این حس را می‌دهد که او به اندازه کافی برای شما خوب نیست.این حس (به خصوص برای مردها) سردشدن رابطه را به دنبال دارد.قبل از هر چیز سعی کنید همسرتان را بشناسید و بعد از آن تفاوت‌های قابل قبول همدیگر را بپذیرید.

- بین جنبه های مثبت و منفی رفتار شریک زندگی خود تعادل برقرار کنید
توجه به نکات مثبت همسر، امیدواری و حس دوست داشتن را ایجاد می کند و مانع سرزنش می شود و از داشتن تفکر منفی در مورد همسر جلوگیری می کند. توجه به جنبه های مثبت همسرتان، ارزش او را برای شما افزایش می دهد و  موجب چشم پوشی از رفتارهای منفی او می شود و زمینه ساز گذشت و فداکاری است.

به وظایف خود در رابطه زناشویی آگاه باشید

- نسبت به حوزه های مطلوب تغییر یکدیگر حساس باشید
گاهی زن و شوهرها به تغییرات مطلوبی که در رفتار یکدیگر به وجود آمده است، کمتر توجه می کنند و این بی توجهی، فرد مقابل را نسبت به تغییر دلسرد می کند. توجه به رفتار و نگرش های تغییر یافته حتی اندک، موجب صمیمیت و دلخوشی همسرتان می شود و او را علاقمندتر و مشتاق تر به تغییر می کند.

- آماده گفتگو و مذاکره باشید
گاهی زن و شوهر به دلیل مشکلاتی که داشته اند، دوست ندارند با یکدیگر صحبت کنند که این امر به رابطه شان آسیب می زند. بهتر است شما با وجود اشتباهاتی که تاکنون داشته اید همیشه آماده گفتگو و مذاکره سالم با هم باشید. در عین حال آگاهی و اطلاعات خود از یکدیگر بالا ببرید تا بتوانید به درک متقابل برسید و در این مسیر صبور و امیدوار باشید. 

- به وظایف خود در رابطه زناشویی آگاه باشید
وقتی که زن یا شوهر به وظایف همسری خود آگاه نیستند ، ممکن است توقعات و انتظارات بی جایی از یکدیگر  داشته باشند و رفتارهای خودخواهانه نشان دهند و  با رفتارهای غیر مسئولانه استحکام زندگی زناشویی را سست تر کنند. آگاهی از نقش تان و آشنا بودن به وظایف همسری زندگی را شیرین تر می سازد.

- روی خودتان تمرکز کنید نه همسرتان
همیشه حق با شما نیست، همیشه این شما نیستید که درست می‌گویید.سعی کنید کمی از اختلافتان فاصله بگیرید و از دور نگاه کنید.حالا وقت آن است که درست ببینید، حتماً به همین شکل است که طرف مقابل هم مقصر است اما به خود یادآوری کنید که من هم بی‌تقصیر نبودم.اگر هر یک از ما آدم‌های منطقی‌تری باشیم روابط‌مان بی‌تنش‌تر خواهد بود.روی خودتان تمرکز کنید و سعی کنید برای اصلاح نقص‌هایتان تلاش کنید.

- تنها شما می‌دانید که باید چه کار کنید
اما در آخر باید بدانید که شما به هیچ‌کدام از این توصیه‌ها نیاز ندارید.شما تنها کسی هستید که می‌دانید باید چه کاری انجام دهید.اصلاً مهم نیست که چقدر از ازدواجتان گذشته یا چقدر احساس صمیمیت نسبت به زندگی مشترکتان دارید، ‌مهم این است که بعد از ورق زدن این صفحات ۳ عمل خاص را برای بهبود مسائل در زندگی‌تان به کار ببرید.

اختلاف ها و مشکلات کمتر پیچیده را خود زوجین می توانند حل کنند، اختلاف های کمی پیچیده تر را می توان با مراجعه به روان شناس و مشاور حل و فصل کرد. ولی برخی اختلاف ها و مشکلات زندگی زناشویی را با هیچ کدام از این راهکارها نمی توان حل کرد و آن زمانی است که رابطه به یک فرآیند آسیب زا بدل شده باشد. «طلاق»؛ عموما فرآیندی پرفشار و فرسایشی است و از طرفی دیگر فرهنگ کشور ما نیز دید مثبتی نسبت به طلاق ندارد و تا جای ممکن سعی در حفظ زندگی دارد، ولی این تلاش همیشه هم سالم نیست.

بعضی ویژگی ها و فرآیندهای ارتباطی، می تواند ما را مجاب کند که طلاق گزینه مناسبی است. بعضی رابطه ها بهتر است تمام شوند، چرا که ادامه آن احتمالا به طرفین رابطه، به فرزندان و خانواده های شان آسیب میر ساند. «جان گاتمن»، یکی از مهم ترین اندیشمندان حوزه رابطه و زندگی زناشویی، جمله معروفی در این باره دارد: «طلاق صلح جویانه، بهتر از زندگی جنگ جویانه است».

جالب است بدانید مطالعات نشان می دهد افرادی که والدینشان یک طلاق آرام و آشتی جویانه ای داشته اند، در آینده زندگی سالم تر و موفق تری نسبت به افرادی دارند که والدینشان طلاق نگرفته اند، ولی رابطه پرتنش و آسیب زایی داشته اند.

منظور ما از رابطه آسیب زا چیست؟ چه رابطه ای استحقاق جدایی دارد؟ من قصد دارم چند مورد را بیان کنم که نشانه های یک رابطه پرخطر را دارند. اگر همسرتان چنین ویژگی هایی دارد، می توانید ادامه ارتباطتان را مورد بازبینی قرار دهید یا به جدایی فکر کنید، ولی قبل از آن بهتر است به یک روان شناس مراجعه کنید تا نظر دقیق تری بگیرید.

۱- وقتی همسرتان دچار اختلال شخصیت است
اختلال های روانی شدید، زندگی شخصی، خانوادگی و اجتماعی فرد را دچار اخلال می کنند. برخی از این اختلال ها به گونه ای هستند که فرد نسبت به مشکل خود آگاه است، ولی بعضی دیگر (مثل اختلال های شخصیت) طوری هستند که فرد هیچ آگاهی ای نسبت به آن ندارد و حتی خود را سالم می داند. در حقیقت، اختلال های شخصیت، مهم ترین اختلال هایی هستند که رابطه و زندگی مشترک فرد را مختل می کنند. برخی از اختلال های شخصیت، با همکاری خود فرد قابل درمان هستند، ولی این کار شما نیست که آن ها را درمان کنید. رایج ترین اختلال های شخصیتی:

* اختلال شخصیت شکاک
«بی اعتمادی» ویژگی بارز افرادی است که شخصیت شکاکی دارند یا به زبان روان شناختی «پارانوئید» هستند. ارتباط با این گونه افراد عموما شما را خسته می کند. احساس می کنید که همیشه در حال محاکمه هستید. شما حتی وقتی او را تایید یا تشویق می کنید هم او آن ها را تهدید کننده یا تمسخرآمیز تفسیر می کند.

آن ها به طور دائم به این فکر می کنند که شما به آن ها وفادار نیستید و همواره در این ظن به سر می برند که شما به او خیانت می کنید. در این افراد امکان دارد اقدام به خشونت علیه هسمرشان نیز دیده شود.

* اختلال شخصیت ضداجتماعی
این گونه افراد فاقد آن چیزی هستند که ما در اصطلاح به آن «وجدان» می گوییم. آن ها به راحتی دروغ می گویند و شما را فریب می دهند. امکان دارد سابقه بازداشت قانونی به خاطر رفتارهای خلاف هم داشته باشند.

آن ها عموما به صورت تکانشی عمل می کنند، یعنی از درک پیامد کاری که می کنند عاجز هستند. امکان دارد به شما صدمه بزنند، شما را کتک بزنند، ولی نسبت به این رفتار شرمنده نباشند، یا با سیاست دل شما را به دست آورند، ولی همچنان به این رفتارشان ادامه دهند. آن ها مسئولیت پذیری کمی در قبال زندگی مشترک دارند. با وجود این آن ها می توانند در روابط اجتماعی بسیار پذیرا و با اعتماد به نفس بالا باشند و در برخوردهای اول استعداد بالایی از خود نشان دهند.

* اختلال شخصیت مرزی
آن ها نگرانی دائمی از «طرد شدن» و «کنار گذاشته شدن» دارند. رابطه آن ها عموما پرشور و هیجان ولی بی ثبات و پرتنش است. مرزی ها امکان دارد گاهی اوقات به خودشان آسیب بزنند و حتی امکان دارد افکار خودکشی هم داشته باشند. آن ها عموما نگران تاثیری هستند که روی دیگران می گذارند. شما در ارتباط با یک مرزی هیچوقت از پرخاشگری های کلامی آن ها در امان نیستید. آن ها در اصطلاح عام «دمدمی مزاج» هستند.

در بیشتر اوقات پریشان هستند، احساس پوچی می کنند و نوسانات شدید هیجانی و احساسی را تجربه می کنند. رفتارهای تکانشی هم در آن ها دیده می شود، رفتارهایی که امکان دارد آن ها را در معرض آسیب قرار دهد. نگرانی از کنار گذاشته شدن در آن ها موجب می شود که از همسرشان توجه افراطی بخواهند و همین موجب می شود که بیشتر طرد شوند.

مرزی ها هویت یکپارچه ای ندارند. وقتی شما با یک مرزی زندگی مشترک دارید، همیشه کلافه و سردرگم هستید و تکلیف خودتان را نمی دانید.

* اختلال شخصیت خودشیفته
آن ها همواره خود را فردی منحر به فرد می دانند که تنها افراد خاص و باهوش می توانند آن ها را درک کنند. خودشیفته ها نیاز به تحسین دارند و بنابراین همیشه از شما طلب تایید دارند. در ارتباط با یک فرد خودشیفته، شما همیشه این احساس را دارید که شنیده نمی شوید و فقط شنونده نیازهای او هستید. آن ها خود را همیشه حق به جانب فرض می کنند و عموما خود را فرد مهمی می دانند و در مورد توانایی های خود غلو می کنند.

توقع دریافت توجه خاص از سوی دیگران، مهم ترین ویژگی یک فرد خودشیفته است. او نمی تواند با شما همدلی کند و دنیا را از دریچه دید شما ببیند.

۲ -وقتی همسرتان کنترل شدیدی روی زندگی شما دارد
اگر همسری دارید که تلاش خستگی ناپذیری برای کنترل شما دارد و بر رفتار، دوستان، فعالیت های اجتماعی و اقتصادی شما حد و مرز شدیدی می گذارد، اگر همسری دارید به هر شیوه ای از جمله تهدید، ایجاد فشار، ایجاد تنش در رابطه، ایجاد احساس گناه در شما و با انتقادهای شدید شما را وادار می کند تا به گونه ای که او میل دارد زندگی کنید، لازم است که درباره ادامه ارتباط با چنین فردی تجدیدنظر کنید. درواقع چنین کنترل شدیدی مصداق «سوءاستفاده ارتباطی» است و یکی از نشانه های بارز رابطه ناسالم به شمار می رود.

۳- وقتی همسرتان اعتیاد دارد
اگر همسرتان به سوءمصرف مواد مخدر، مواد محرک و نیروزا، مصرف الکل و قماربازی اعتیاد دارد، اگر شما بارها تلاش کرده اید که وی را به سلامتی برگردانید، یا به اقدام هایی از قبیل بستری برای ترک یا مشاوره های گوناگون برای ترک کردن او دست زده اید ولی موفق نشده اید و اگر این اعتیاد همسرتان به گونه ای به خودتان، به فرزندانتان و خانواده تان آسیب می رساند، می توانید درباره ادامه ارتباطتان تجدیدنظر کنید. با این وجود نمی توان منکر این شد که یکی از دلایل ترک موفقیت آمیز برای معتادین، حمایتی عاطفی اجتماعی است که می تواند از همسرش دریافت کند.

۴ -وقتی همسرتان مکرر به شما خیانت می کند
اگر همسرتان تجربه خیانت به زندگی مشترک، اعم از خیانت عاطفی یا جنسی را دارد و این خیانت به طور مداوم تکرار می شود و به نظر نمی رسد که بهبودی حاصل شود، شما می توانید به جدایی فکر کنید. البته خیانت همیشه به معنای تمام شدن رابطه نیست، خیانت قابل درمان است و نیاز به گذشت شما نیز دارد، ولی اگر متوجه شده اید که همسرتان تمایلی به تغییر رویه اش ندارد و صرفا برای لذت شخصی دست به خیانت می زند، احتمالا تلاش ما ناکام خواهد ماند.

چرا خواستگارام منو نمی پسندن
دختری هستم ۲۴ ساله که خواستگاران زیادی دارم؛ اما نمی دانم چرا هر کدام که می آیند من را نمی پسندند. با این که سعی می کنم به بهترین نحو ممکن باشم  و ظاهر خوبی هم دارم. اطرافیان هم همیشه بابت این قضیه به من کنایه می زنند. از این موضوع به شدت ناراحتم. لطفا راهنمایی ام کنید.

مخاطب عزیز! در بسیاری از پاسخ هایی که من و همکارانم به مخاطبان در این صفحه ارائه کرده ایم به این نکته اساسی اشاره شده است که در امر انتخاب همسر، مجموعه ویژگی هایی با عنوان هم کفو بودن یا تطابق نسبی معیارها و ملاک های اولیه در ازدواج دخیل هستند.

بنابراین هر شخص برای انتخاب همسر و شریک آینده اش ملاک هایی دارد و بر اساس آن دست به انتخاب می زند.
برداشت اشتباه نکنید

به طور کلی آشنایی هایی که به قصد ازدواج صورت می گیرد، اعم از خواستگاری سنتی، آشنایی در محل تحصیل یا کار یا معرفی توسط دوستان و آشنایان، از بعضی لحاظ ها شرایط یکسانی را دارد؛ یعنی در همه این شرایط دو نفر یکدیگر را می بینند، صحبت و معاشرت می کنند و نهایتا پس از دستیابی به شناخت، تصمیم نهایی خود را مبنی بر قبول یا رد شرایط مورد نظر برای ازدواج اعلام می کنند.

منظور این است  که همه این آشنایی ها، به ازدواج منجر نخواهد شد و بنا نیست با هر بار رد شدن این احساس درون شما ایجاد شود که با وجود ویژگی های خوب و مناسب مورد انتخاب واقع نشده اید، زیرا در ابتدا اشاره کردیم هر شخص معیارها و ملاک های مختص به خود را دارد.

شاید بهتر باشد برای بالا بردن اعتماد به نفس و شناخت بیشتر خود از دوره های آموزشی مراکز روان شناختی بهره بگیرید.

به همه اجازه خواستگاری ندهید

به همه اجازه خواستگاری ندهید
برای کاهش آسیب و ایجاد احساس طرد شدن، لازم است این موضوع را مدنظر قرار دهید: قرار نیست شما همه افرادی را که به هر طریقی جهت آشنایی پیشنهاد ازدواج می دهند، به عنوان خواستگار بپذیرید.

این امر مستلزم این است که با توجه به ملاک های اولیه خود و در میان گذاشتن آن ها با رابط و معرف، حجم بالای رفت و آمد خواستگاران را کاهش دهید. خواستگارانی را برای آشنایی بپذیرید که حداقل 3 ملاک از 5 ملاک اصلی شما را دارند.

 ملاک ها شامل تناسب خانواده های دوطرف، فردیت و بلوغ های چندگانه، تناسب سنی، میزان تحصیلات ، ایمان و دینداری و ... است. بررسی چند ملاک اولیه که با یک پرسش و پاسخ قابل دسترسی است در همان تماس ابتدایی، کار ساده ای است.

ملاک هایتان را یک بار دیگر بررسی کنید
مشکل دیگری که نه تنها شما بلکه دیگر افراد نیز با آن روبه رو هستند سردرگمی و بلاتکلیفی جوانان  در امر ازدواج و مشخص نبودن تکلیف خودشان است که این مسئله تا حد زیادی با نداشتن شناخت از خود و انتخاب ملاک های نادرست در امر ازدواج مرتبط است.

از آن جا که در سوال تان توضیحات زیادی ارائه نکرده اید احتمالات زیادی وجود دارد که باعث می شود به طور مکرر با این موضوع روبه رو شوید. مدنظر داشتن ملاک های ظاهری، رفتارهای ناپخته یا مکانیکی، تناقض در رفتار و گفتار و بسیاری دیگر از عوامل، ممکن است در این امر دخیل باشد که جز با بررسی حضوری و کمک مشاور به نحو دیگری قابل بررسی نخواهد بود.

ناتواني يك زوج در باردار شدن پس از يك سال رابطه جنسي بدون جلوگيري، را ناباروری میگویتد

دکتر فاطمی، متخصص زنان و فلوشیپ ناباروری در تشریح ناباروری با علل ناشناخته گفت: در این ناباروری باید تمام علل ناباروری از طریق بررسی‌های اولیه رد شود؛ به طور مثال باید از طریق انجام عکس رنگی، باز بودن لوله‌های رحمی و طبیعی بودن شکل ظاهری رحم را اثبات کنیم و با انجام برخی آزمایش‌های مورد نیاز نشان دهیم که تخمک‌گذاری به صورت طبیعی وجود دارد. همچنین ذخیره تخمدان‌ها نیز از طریق آزمایشات مختلف باید بررسی شده و در حد طبیعی باشد. در مردان نیز آزمایش آنالیز اسپرم و سایر علل نیز طبیعی باشد که در نتیجه علت شناخته شده‌ای برای ناباروری این افراد وجود ندارد و می‌توان به آنها ناباروری با علت ناشناخته را اطلاق کرد.

وی با عنوان اینکه شیوع ناباروری با علل ناشناخته 15 درصد است و می‌تواند به دو صورت اولیه و ثانویه باشد، افزود: حالت اولیه در مواردی است که قبلا هیچ بارداری شکل نگرفته است و زوج از همان ابتدا دچار ناباروری بوده است. حالت ثانویه نیز به مواردی اطلاق می‌شود که ممکن است در گذشته یک بارداری اتفاق افتاده باشد، چه منجر به تولد نوزاد زنده شده، یا نشده باشد.

وی در ادامه تصریح کرد: دو نوع تشخیص در این زمینه وجود دارد؛ گاهی اوقات یکسری اختلالات خفیف و جزئی در زوج وجود دارد، اما با تست‌هایی که انجام می‌دهیم نمی‌توانیم هیچ علتی برای آنها پیدا کنیم. دسته دیگری هم وجود دارد که واقعا ممکن است هیچ علتی برای آنها وجود نداشته باشد و فقط به صورت شانسی بارور نمی‌شوند و می‌توان گفت ناباروری آنها از روی شانس و اتفاقی است.

فاطمی همچنین تاکید کرد: بهترین درمان در این افراد برای زوجی است که طول دوره ناباروری آنها کمتر از دو سال باشد و البته سن زن هم از اهمیت بسیاری برخوردار است؛ به طوری که اگر سن زن زیر 30 سال باشد و همچنین افرادی که قبلا سابقه بارداری یا تولد نوزاد زنده داشته‌اند، از شانس بیشتری برای بارداری برخوردار خواهند بود و به روش‌های درمانی، پاسخ بهتری خواهند داد.

این متخصص زنان با بیان اینکه با افزایش طول دوره ناباروری، شانس بارور شدن در زنان کمتر می‌شود، گفت: به ازای هر یکسال که به طول دوره ناباروری افراد اضافه می‌شود، 25 درصد از شانس باروری کم می‌شود. همچنین با افزایش سن، به ویژه در زنان بالای 30 سال، به ازای هر یکسال که به عمر زن اضافه می‌شود، 9 درصد شانس باروری این افراد کم می‌شود.

به طور کلی گفته می‌شود که در جمعیت عادی، 84 درصد از زوجین پس از یکسال خودشان به طور طبیعی بارور می‌شوند و 92 درصد نیز می‌توانند پس از دو سال بارداری داشته باشند؛ اما در مواردی که بیش از دو سال به طول انجامد و هیچ علتی نیز شناخته نشود، این افراد باید هر چه سریع‌تر جهت درمان مراجعه کرده تا تحت نظر مراکز درمان ناباروری، روش‌های تشخیصی و درمانی لازم برایشان به کار رود.

وی در پاسخ به این پرسش که با مراجعه افراد چه اقدامی برای درمان زوجین نابارور با علل ناشناخته صورت می‌گیرد، عنوان کرد: پس از مراجعه یک زوج جهت درمان ناباروری، ما باید تمام بررسی‌های لازم و تمام عللی که می‌توانند سبب ناباروری شوند را بررسی کنیم. در ابتدا این بررسی با یک شرح حال ساده و یک معاینه فیزیکی آغاز می‌شود. از آن جمله دریافت شرح حال قاعدگی در زنان است که از اهمیت بسیاری برخوردار است و چنانچه طبیعی باشد، می‌تواند نشان از یک تخمک‌گذاری خوب داشته باشد. معاینه فیزیکی، بررسی ذخیره تخمدانی، انجام تست‌های مختلف جهت اثبات تخمک‌گذاری، بررسی شکل ظاهری و آناتومی رحم و همینطور باز بودن لوله‌های رحمی و ... نیز از دیگر بررسی‌های اولیه و مورد نیاز است.

اختلال در تخمك گذاري، علت عمده ناباروري در زنان است

وی همچنین با عنوان اهمیت بالای سن زن و طول مدت ناباروری در درمان، خاطرنشان کرد: چنانچه سن زن کمتر از 35 سال و مدت ناباروری کمتر از دو سال باشد، به شرط آنکه همسر وی نیز به درمان‌های پیشرفته نیاز نداشته باشد، درمان انتظاری را برایشان پیشنهاد می‌دهیم که در بسیاری از مواقع این زوج خودشان به صورت طبیعی صاحب فرزند می‌شوند و در غیر اینصورت و بعد از گذشت دو سال از طول مدت ناباروری، به دنبال درمان‌های پیشرفته‌تر می‌رویم.

دکتر  جنتی، متخصص ناباروری مردان نیز در تعریف ناباروری با علل ناشناخته در مردان گفت: در درمان ناباروری مردان با یک مصاحبه پزشکی، یک معاینع بالینی و انجام صرفا یک آزمایش اسپرم که هر سه نرمال باشند، ما به تعریف ناباروری با علل ناشناخته می‌رسیم و به صورت کلی در 60 درصد موارد آزمایش اسپرم مردان که با علت ناباروری مراجعه می‌کنند در اسپرم اشکال وجود دارد و در 15 درصد موارد نیز آزمایش اسپرم نرمال را در مردان داریم.

راه و روش های زیبایی واژن

در اوایل دهه سوم زندگی ممکن است چربی لب بیرونی و تپه ونوس (بافت چربی بالای لب ها) از بین برود. این مناطق شروع به از دست دادن حجم می کنند، درست مثل اتفاقی که برای صورت و سینه ها می افتد. هم زمان تغییراتی هم داخل واژن ایجاد می شود و کم کم که به سمت یائسگی می روید پوشش واژن نازک می شود و جریان خون آن کاهش یافته و ماهیچه های کف لگن هم تضعیف می شوند. همه این اتفاق ها می تواند اعتماد به نفس شما در اتاق خواب از بین ببرد. این موضوع می تواند افزایش عمل های جوان سازی را توجیه کند. اما لازم نیست به دنبال اعمال جراحی باشید چون با انجام برخی کارها می توانید این عضو بدن تان را جوان و سالم نگهدارید.

برای حفظ زیبایی وازن و درمان آویزان شدن واژن چه کنیم؟

مواد پاک کننده ملایم استفاده کنید
شستشوی مدام لب های واژن غیرضروری است و بهتر است از پاک کننده های ملایم برای شستشو استفاده کنید نه صابون های تند که باعث خشکی و تحریک بافت لب می شود. بدون شک زنانی که پوست خشکی دارند مدام از محصولاتی استفاده می کنند آب سلول های پوست را می گیرد. این اتفاق برای واژن هم می تواند بیفتد.

نکات مهم و راههای زیبایی واژن

راههای موثر برای زیبایی واژن با رابطه جنسی و ورزش

رگ خواب مردان

شاید از نظر شمایی که نمی توانید 5 دقیقه در مورد گرفتن یک تصمیم ساده با همسرتان حرف بزنید و بی آنکه میانه تان شکراب شود از پای میز مذاکره بلند شوید، مردها عجیب ترین آدم های روی زمین باشند. اما واقعیت این است که مردها چندان هم عجیب نیستند. اغلب آقایان الگوهای واحدی برای فکر کردن و واکنش نشان دادن دارند و البته از آنجا که اغلب خانم ها هم به شیوه های ثابتی می خواهند با همسرشان وارد گفت وگو شوند و حاضر نیستند با آزمون و خطا این روش ها را تغییر دهند، شانس ختم به خیر شدن بحث های زن و شوهری پایین می آید. 
اما باور کنید که توی دست گرفتن رگ خواب همسرتان کار سختی نیست و اگر برخی ریزه کاری ها را رعایت کنید، می توانید بدون بالا رفتن صدا یا برگرداندن روی تان، گفت وگوی امروز تان با آقای همسر را به سرانجام برسانید. ما این نکات ساده اما مهم را با شما در میان می گذاریم.

قبل از تصمیم گرفتن چرت بزنید!
اگر شما هم از آن دسته خانم هایی هستید که بی مقدمه و در یک لحظه مهم ترین تصمیم های زندگی شان را می گیرند و انتظار دارند همسرشان گوش به فرمان شان شود، خبر خوبی برای تان نداریم. گذشته از اینکه مردها نمی توانند مثل شما در لحظه تصمیم گیری کنند، باید بدانید که خود شما هم پیش از چیدن برخی مقدمات نمی توانید بهترین تصمیم را بگیرید. 
اگر فکری به سرتان زده، پیش از آنکه با همسرتان آن را در میان بگذارید، خودتان را به یک چرت نیم ساعته مهمان کنید. محققان می گویند، چرت زدن قدرت تصمیم گیری را بالا می برد و به افکار شما سر و سامان می دهد؛ پس بخوابید و بگذارید فکری که به سرتان زده ته نشین شود و اگر بعد از بیداری باز هم در موردش مصمم بودید، آن را با همسرتان در میان بگذارید. 

پازل را کامل کنید
پیش از آنکه همسرتان را به بی توجهی محکوم کنید، به شرایطی که برای بحث کردن انتخاب کرده اید نگاه کنید. مردها مثل خانم ها نمی توانند چند کار را در یک زمان انجام دهند و اگر همسرتان مشغول سفت کردن پیچ های در است یا برنامه نود می بیند، نمی توانید از او انتظار داشته باشید با شما در مورد چیزهایی که تمام روز به آنها فکر می کردید صحبت کند و بی مقدمه تصمیمش را هم بگیرد. 
بهتر است زمانی که همسرتان در وضعیت مناسب است از او بپرسید که آیا آماده گفت وگو هست و بعد هم به جای اینکه در لحظه گفت وگو منتظر پاسخ نهایی اش باشید، از همسرتان بخواهید به حرف های تان فکر کرده و چند ساعت بعد نتیجه را اعلام کند. البته نباید این احتمال را که همسرتان فکر کردن به حرف های شما را فراموش خواهد کرد هم نادیده بگیرید و از چنین اتفاقی تعجب نکنید.

خودتان را جای دیگران نگذارید
اگرملاک گرفتن تصمیم تان، اطلاعاتی است که دیگران به شما داده اند یا برداشت هایی است که با مشاهده زندگی آنها پیدا کرده اید، باید بگوییم خطر بزرگی تهدید تان می کند. درست است که شما می توانید از سختی ها و شکست های دیگران درس بگیرید و البته با نگاه کردن به موفقیت های شان چند قدم به پیدا کردن کلید موفقیت نزدیک شوید اما یادتان نرود شما دقیقا در شرایط آنها نیستید و ممکن است آنها هم با قرار گرفتن در موقعیت شما، تصمیمی متفاوت از آنچه امروز می گیرند اتخاذ کنند. 
اگر دوست تان آزادی زیادی دارد اما همسرتان شما را محدود می کند، چاره کار شما دقیقا الگو گرفتن از سبک زندگی او نیست. شما قرار نیست تا پایان عمر بسوزید و بسازید اما برای گرفتن تصمیم های تازه، باید قدم به قدم پیش بروید و مقدمات تغییر را پیش از اتفاق افتادن تغییر فراهم کنید. شما نمی توانید از همسرتان انتظار داشته باشید باورهایی را که سال های سال در ذهن و زندگی اش خانه کرده اند یک شبه کنار بگذارد و با همه تصمیم های شما همراه شود. گاهی برای رسیدن به نتیجه دلخواه تان به زمان و صبوری بیشتری نیاز دارید. 

از هیچ چیز تعجب نکنید
شما نمی توانید تصمیمی تازه بگیرید و هیچ پیامدی را در زندگی تان احساس نکنید. همه راه های تازه ای که انتخاب می کنید، هزینه هایی را هم به زندگی تان تحمیل می کنند. گرچه شما قبل از رفتن از آن راه ها باید هزینه های شان را هم محاسبه کنید اما فراموش نکنید که بخشی از پیامد های آن اتفاق ها از چشم شما پنهان می ماند و تا زمانی که در شرایط پیش آمده قرار نگیرید، نمی توانید احساس شان کنید. 
به همین دلیل اگر همسرتان همیشه به تغییر ها به شیوه خاصی واکنش نشان می داده، باید انتظار کمی تعدیل شدن واکنش یا تشدید شدنش در این گفت وگو را داشته باشید و از چنین پیشامد هایی تعجب نکنید. گذشته از این همسرتان هم مثل همه آدم ها ممکن است خط قرمزهایی داشته باشد و عجیب نیست اگر شما از برخی از این خط قرمز ها بی خبر باشید. به همین دلیل است که گاهی به خیال خودتان یک بحث ساده را پیش می کشید اما با واکنش اغراق شده او روبه رو می شوید. این موقعیت دقیقا همان موقعیتی است که ندانسته در آن از خط قرمزهای پنهان همسرتان عبور کرده اید. 

معده تان را پر نکنید
وقتی می خواهید در مورد یک موضوع مهم بحث کنید و تصمیم بگیرید، شکم تان را از غذا پر نکنید. محققان ثابت کرده اند که وقتی غذای سبکی می خورید و نه با افت قند خون و نه با سنگینی معده روبه رو هستید، بهتر می توانید فکر کنید. گفتیم که قبل از گرفتن تصمیم نهایی، باید یک چرت بزنید. 

حالا اگر آرامش بدن و ذهن تان را با چنین تغذیه ای هم همراه کنید، شانس تان در زدن تیر به هدف و بالا بردن توان تان برای راضی کردن همسرتان بالا می رود. حتی اگر ساعت ها از غذاخوردن تان گذشته، حتما قبل از بحث یک میان وعده میل کنید؛ چراکه وقتی میزان گلوکز خون شما پایین است، مغزتان ناگهانی واکنش نشان می دهد و نمی تواند عواقب واکنش هایی را که نشان می دهد پیش بینی کند.

درهای گفت وگو را نبندید
این بار هم به نتیجه ای که می خواستید نرسیدید؟ اشکالی ندارد. شما هنوز هم برای تغییر دادن مسیر زندگی تان و اصلاح کردن برخی ایرادهایی که به رابطه تان وارد می دانید زمان دارید. اگر امروز در بحث در مورد یک موضوع خاص به نتیجه ای که می خواستید نرسیدید، نباید ماجرا را تمام شده بدانید. 
شاید این بار هم درجا زده باشید و دستاوردی نداشته باشید، شاید هم تنها یک قدم به حل مشکل نزدیک تر شده باشید؛ مهم این است که شما نظرتان را به همسرتان گفته و بیهوده او را در این خیال که همه چیز ایده آل است نگه نداشته باشید. مطمئن باشید بیان نارضایتی اولین و مهم ترین قدم برای خلاص شدن از آن است. 

پشت دیوار ترس قایم نشوید
ترس از باخت می تواند باعث عقب نشینی شما شود. عجیب نیست که وقتی پاسخ منفی همسرتان را می دانید، حتی فکر مذاکره کردن با او را هم نکنید. تحمل کردن چیزهای آزار دهنده به خاطر ترس از باختن در گفت وگو های زن و شوهری یا ترس از دعواهای زناشویی، یکی از خطرناک ترین اتفاقاتی است که در کمین شما نشسته است. تصور نکنید یک زندگی بی دعوا و بحث، زندگی موفقی است. 
روانشناسان می گویند نبودن تنش و دعوا یکی از زنگ خطر هایی است که می تواند از رو به پایان بودن خوشبختی شما خبر دهد. نگران نباشید؛ قرار نیست جنجال بزرگی درست کنید. قرار است با زبان درست و در شرایط مناسب حرفی که فکر می کنید درست است را بزنید و برای خلاص شدن از وضعیتی که هر روز آزارتان می دهد، کاری کنید. 

پوست بترکانید 
روی همسرتان، رفتارها و حرف هایش ذره بین بگذارید؛ نه به این دلیل که اشتباهات او را بزرگتر ببینید بلکه برای پیش بینی کردن خواسته ها و واکنش هایش با دقت به لحظه لحظه زندگی او خیره شوید. 
درست است که همه آدم ها و البته همه مردها از کلیشه های رفتاری مشابهی پیروی می کنند اما نباید فراموش کنید که همسرتان در نوع خود یک مرد منحصربه فرد است که ممکن است بسیاری از رفتارهایش در آن کلیشه ها نگنجد؛ پس به جای اینکه از نویسنده ها و مشاورها انتظار داشته باشید همه چیز را با شما در میان بگذارند، خودتان برای خودیک کارگاه همسرشناسیبرگزار کنید.

نکات مهم در بدست آوردن رگ خواب مردان در زندگی زناشویی

بادوام بودن رابطه به معنای سالم بودن آن نیست

حتما تا به حال این سوال برای شما پیش آمده که چرا بعضی ارتباط ها طولانی مدت و «باکیفیت» هستند، ولی بعضی دیگر کوتاه مدت و پرتنش؟!

احتمالا شما هم با من موافق هستید؛ آن هایی که رابطه طولانی مدتی دارند، به احتمال زیاد روش های خاصی را استفاده می کنند که رابطه شان دوام پیدا می کند. اما آن هایی که رابطه کوتاه مدتی را تجربه می کنند، احتمالا یا بلد نیستند چه طور رابطه برقرار کنند، یا بنا به هر دلیل دیگری نمی توانند رابطه را ادامه دهند. اما آن ها چه روش هایی را استفاده می کنند که رابطه شان دوام پیدا می کند؟ من قصد دارم چند قانون ساده در رابطه را با شما در میان بگذارم که اگر این قوانی را رعایت کنید، به احتملا زیاد رابطه پایدار و باکیفیتی را سپری خواهید کرد.

5 قانون برای افزایش عمر زندگی عاطفی

برای این گفتم «باکیفیت»، چون لزوما بادوام بودن رابطه به معنای «سالم» بودن آن نیست. برای همین حتما باید «کیفیت» رابطه را هم در نظر داشت؛ یک رابطه طولانی مدت با کیفیت. این قوانین با وجود سادگی، مهارت هایی هستند که برای موثر واقع شدن، نیاز به تلاش دارند.

قانون اول؛ همسرتان را همان طور که هست بپذیرید
مطالعات نشان می دهد که یکی از لایل بروز تنش و کشمکش بین زوجین که احتمال جدایی را بالا می برد، تمایل آن ها برای تغییر دیگری است؛ آن گونه که خود دوست دارند. زوجینی که چنین تمایلی دارند، نمی توانند همسرشان را همان طوری که هست بپذیرند. شاید آن ها متوجه نیستند که بعضی ویژگی ها اساسا تغییرناپذیر هستند، حداقل می توانم بگویم که شما قادر به تغییر دادن آن نیستید. اجازه دهید توضیح بیشتری بدهم.

بعضی رفتارهایی که شما از همسرتان می بینید، «ویژگی های شخصیتی» هستند. مثلا برای یک فرد درونگرا، زندگی ذهنی جذابیت بیشتری نسبت به زندگی اجتماعی دارد، او از خلوت کردن با خودش انرژی می گیرد و در تعامل با دیگران انرژی خود را از دست می دهد. او تمایل دارد که حلقه محدودی از دوستانش را داشته باشد. ولی در همین حلقه کوچک، اعتماد بالایی برقرار باشد. بنابراین اگر شما یک همسر درونگرا دارید، تلاش برای تغییر دادن وی به یک فرد برونگرا و اجتماعی که در جمع ها نقل محافل باشد و در مهمانی جمع را به دست بگیرد، احتمالا موجب شود که رابطه شما با همسرتان رو به وخامت بگذارد.

چرا؟! چون او نمی تواند آن چیزی باشد که شما دوست دارید و همین موجب می شود که رفته رفته بر اختلاف های تان افزوده شود. ویژگی های شخصیتی همیشه این چنین آشکار نیستند. مثلا ایرادگیری یا تکانشگری هم ویژگی های شخصیتی هستند و سال های سال طول کشیده تا این ویژگی در یک فرد شکل بگیرد. بگذارید خیالتان را راحت کنم؛ ویژگی های شخصیتی به سختی تغییرپذیر هستند. بنابراین تلاش برای تغییر ویژگی های شخصیتی دیگری، نه تنها بیشتر اوقات به شکست منجر می شود، بلکه رابطه شما را نیز خراب می کند.

نمی خواهم ناامیدتان کنم، همیشه داستان به این خشکی نیست. بعضی دیگر از رفتارها مهارتی هستند. یعنی شما می توانید با مهارت آموزی این موارد را یاد بگیرید. مثلا «گوش دادن فعال» یک مهارت است، یا «برقراری ارتباط موثر»، یا «مدیریت هیجان ها» مواردی هستند که می توان با مهارت آموزی آن ها را ارتقاء داد. تمام این ها را گفتم تا به این جا برسم که تلاش برای تغییر دیگری بیشتر وقت ها نتیجه معکوس می دهد. بنابراین سعی کنید همسرتان را همان گونه که هست بپذیرید؛ با تمام ویژگی هایی که دارد. این کار شما نیست که همسرتان را تغییر دهید، شما فقط می توانید در فرآیند تغییر به او کمک کنید.

قانون دوم؛ فضای کافی برای رشد همسرتان فراهم کنید
زندگی مشترک شرایطی را به وجود می آورد که طرفین بیشترین زمانشان را با همدیگر صرف می کنند. حتی گاهی اوقات بعضی زوجین میل دارند که دیگری کمتر به زندگی شخصی خودش بپردازد. واقعیت این است که اگر طرفین فضای کافی را برای رشد دیگری مهیا نکنند و اگر اجازه ندهند که دیگری، به عنوان یک انسان مستقل، با توانمندی ها و علایق مستقل، به زندگی شخصی خود نیز برسد، احتمالا رابطه آن ها کم کم به سمت جدایی کشیده می شود.

هر انسانی، فارغ از رابطه عاطفی و زندگی مشترک اش، یک زندگی شخصی دارد با تمام ویژگی های یک زندگی مستقل. او علایق، توانمندی ها و آرزوهایی دارد که بعضی از آن ها مربوط به زندگی مشترک نمی شود و اگر به این امیال و علایق نپردازد، کم کم از زندگی مشترک خسته می شود، چرا که زندگی اش یک چیزی کم دارد. این خستگی را در اصطلاح «احساس گناه وجودی» می گویند. یعنی بعضی وقت ها آدم ها دچار یک احساس گناه از بابت زندگی شخصی شان می شوند. از اینکه چه پتانسیل ها و توانمندی ها و استعدادهایی داشته اند و نتوانستند به آن ها رسیدگی کنند. بنابراین تا جای ممکن فضا برای رشد شخصی بدهید.

هیچ چیز مثل یک رابطه سالم نمی تواند موجب رشد شخصی آدم ها باشد

قانون سوم؛ اتفاق های ناگوار ارتباطی را با خود حمل نکنید
در زندگی ممکن است اتفاق هایی بیافتد که شما را رنجیده خاطر کند. مثلا اتفاقی که در دروان نامزدی تان افتاده یا حرفی که سر سفره عقدتان یکی از اعضای خانواده همسرتان به شما زده است، از این دست مواردی هستند که احتمال دارند همیشه به خاطر آن رنج ببرید یا همسرتان را سرزنش کنید. اتفاق ها فراموش نمی شوند و اگر منتظرید که یک روز این خاطره ها از ذهن شما فراموش شود تا به آن فکر نکنید، سخت در اشتباه هستید. واقعیت این است که باید این اتفاق ها را بپذیرید، که بخشی از زندگی تان هستند و خواهند بود و دیگر قابل تغییر نیست.

قانون چهارم؛ از نقد مثبت شرمنده نشوید
هیچ چیز مثل یک رابطه سالم نمی تواند موجب رشد شخصی آدم ها باشد. زمان هایی که با هم هستید، بهترین فرصت برای یاد گرفتن است، بهترین فرصت برای درون نگری و یافتن ویژگی های فردی و بهترین فرصت برای یادگیری بعضی مهارت های ارتباطی است. شما یک سرمایه گرانقدر دارید که می توانید به کمک آن کیفیت زندگی شخصی تان را هم بالا ببرید.

هرچه زمان رابطه تان با کیفیت تر باشد، ارتباط هم کیفیت بیشتری پیدا می کند. این تعامل اما پیچیدگی هایی هم دارد. گاهی وقت ها شما بلد نیستید به گونه ای خاص که مناسب رابطه باشد عمل کنید. بنابراین نقدها به ما کمک می کنند که با بعضی ویژگی های خودمان که تا به حال به آن توجه نکرده بودیم، آشنا شویم. ولی توجه داشته باشید که این نقدها نباید دیگری را تخریب کنند.

قانون پنجم؛ رابطه تان را تازه نگه دارید
یکی از ویژگی های زوجینی که رابطه طولانی مدتی دارند، این است که همیشه به رابطه شان رسیدگی می کنند. آن ها همیشه رابطه را تازه نگه می دارند، انگار که تازه با هم آشنا شده اند. تصور کنید اولین روزی که قرار بود همسرتان را ببینید چه طور بودید؟! چه حرف هایی به او زدید؟! چه قدر به سر و وضع و ظاهرتان رسیده بودید؟! چه قدر نسبت به حرف هایش پذیرش داشتید؟!

می دانم گفتنش راحت است، ولی سعی کنید همیشه همان طوری باشید که قرار بود برای اولین بار همسرتان را ببینید. همان قدر محترمانه و دوست داشتنی. تحقیر و تخریب، روان آدم ها را زخمی می کند و سخت می شود جای زخم را از بین برد.